نی نی

دیروز بالاخره وقت دکترم رسید.این دکتری که دیروز رفتم ظاهرا تحصیل کرده اروپا هست.بسیار خوش اخلاقه.و برای مریضاش وقت اختصاص میده.منم که بهش شرایطم رو توضیح دادم و نگاهی که به آزمایشاتم انداخت بهم توضیح داد که این آزمایشاتی که دادی بسیار روتینه و مربوط به سقط نیست.خلاصه یه سری آزمایش برام نوشت.و گفت یه تعداد از این آزمایشات خیلی جدید هستن.حتی اونا رو از روی گوشیش برام نوشت یعنی تو گوشیش سیو کرده بود.امروز که نتونستم آزمایش بدم.چون باید ناشتا باشم.فردا احتمالن میرم برای آزمایش. حتی برام پاپ اسمیر هم نوشت. به هر حال دکتری بود که لااقل دو کلمه حرف زد با من.منو دعوت به آرامش کرد.همه اونایی که شرایط من رو دارن درک میکنن وقتی توی مطب مریض حامله ای که ماه آخرشه میبینم استرس منو میگیره.انگار این پروسه ای که من دارم طی میکنم مثل امتحان رانندگی هست یا مثلا کنکور.منظورم این هست که به نتیجه فکر نمیکنم .تمام فکر و ذکرم شده گذراندن هفته دوازدهم.خدایا من از تو آرامش میخواهم.برای امسال.و همه سالها. خدایا از تو میخواهم به همه ما کمک کنی.به مریض ها شفا ببخشی.به روی آنهایی که با فقر دست و پنجه نرم میکنند دری بگشایی.مادران را با فرزندانشان امتحان نکنی.خدایا دختران زیادی هستند که کیس مناسب ازدواج ندارند.از تو میخواهم آنها را با انسانهای خوب برای ازدواجشان آشنا کنی.خدایا از تو میخواهم به مردان جامعه ما عطوفت ببخشایی تا حقوق زنان را رعایت کنند.خدایا همه مان را عاقبت به خیر کن.